ท้าวภังคี เมื่อชาติก่อน ท้าวพังคี เกิดเป็นชายหนุ่มที่ยากจน และเป็นคนใบ้ เที่ยวเดินทางขอทานไปตามหมู่บ้านต่าง ๆ จนมาถึงหน้าบ้านเศรษฐีคนหนึ่ง ก็ได้ขอเข้าไปอาศัย โดยช่วยทำงานให้บ้านของเศรษฐีอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย ทำให้เศรษฐีมีความเอ็นดูเป็นอย่างมาก ถึงกับยกลูกสาวสวยนางหนึ่งให้เป็นภรรยา ลูกสาวของเศรษฐีนางนี้คือ นางไอ่
ในชาตินี้นั่นเอง ท้าวพังคี ในชาตินั้นเป็นคนไม่เอาไหน แทนที่จะรักภรรยา กลับไม่สนใจใยดี ไม่ยอมหลับนอนด้วยกันฉันสามี – ภรรยาแม้แต่ครั้งเดียว ภรรยาก็ไม่ปริปากบอกใครทราบ ปรนนิบัติสามีเยี่ยงภรรยาที่ดีเสมอมา อยู่มาวันหนึ่ง ชายใบ้ก็คิดถึงญาติพี่น้องที่บ้านเกิดของตน จึงพาภรรยากลับไปเยี่ยม เศรษฐีผู้เป็นบิดาได้จัดแจงให้ลูกสาวหาบเสบียงอาหารตามสามีไป
หนุ่มใบ้ก็ไม่เคยหาบแทนเลย นางทนลำบากหาบของหนักข้ามห้วย และป่าเขา จนกระทั่งเสบียงอาหารหมดลงกลางทาง หนุ่มใบ้เห็นมะเดื่อสุกเต็มต้น จึงขึ้นไปเก็บกินแทนข้าว ฝ่าย ภรรยา ชะเง้อคอแหงนหน้าขึ้นมองสามีหวังให้โยนลูกมะเดื่อลงไปให้กินบ้าง แต่หนุ่มใบ้กลับไม่ใส่ใจเนื่องจากเป็นคนใจแคบ กินอิ่มคนเดียว แล้วก็ลงจากต้นมะเดื่อเดินหนีไป นางจึงขึ้นเก็บกินเอง เมื่อนางกินอิ่มแล้วก็ลงมาแต่ไม่พบสามี จึงออกเดินตามหา แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ นางได้รับความลำบากเป็นอย่างมาก พอเดินทางถึงต้นไทรริมฝั่งแม่น้ำ นางจึงลงอาบน้ำ และดื่มกินจนมีความสดชื่นขึ้นมา จึงตัดสินใจแล้ว อธิษฐานว่า “ชาติหน้าขอให้สามีตายอยู่บนกิ่งไม้ และอย่างได้เป็นสามี – ภรรยากันอีกเลย ”
ด้วยแรงอธิษฐานของนาง ชาติต่อมา “เจ้าใบ้” จึงเกิดมาเป็น “ท้าวพังคี” บุตรชาย พญาศรีสุทโธ พญานาคผู้ครองเมืองบาดาล ส่วนนางเองได้เกิดมาเป็น “นางไอ่”ลูกสาวของพระยาขอมเมืองเอกธีตา สามีในชาตินั้นได้กลับมาเกิดเป็นท้าวภังคี และถูกลูกศรนายพราน และตายบนกิ่งไม้ทุกประการ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น